نویسندگان:

الناز ابی زاده

امروزه محدودیت منابع انرژی در حال تبدیل به یک بحران حاد در جهان است. با توجه به بحران‌های انرژی و زیست‌محیطی ناشی از مصرف بی‌رویه انرژی در جهان، استفاده از الگوهای پایدار در طراحی بناها جهت آسایش حرارتی ضروری است. معماری در پناه زمین به‌عنوان الگویی پایدار و برخوردار از قابلیت حفظ انرژی بالا در راستای حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار عمل نموده و قابلیت تطابق با نیازهای روز را داراست. پژوهش حاضر با هدف تبیین مفاهیم معماری زیرزمینی و تعیین اثر طراحی و استفاده از فضاهای زیرزمینی در طراحی پایدار محیطی، معماری همساز با اقلیم و نگهداشت انرژی، با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی موردتوجه و بررسی قرار گرفته است. بهره‌مندی از پتانسیل معماری زیرزمینی و استفاده از عمق زمین در طراحی معماری موجب ایجاد شرایط نسبتاً پایدار در برابر شرایط نامطلوب اقلیمی و تعادل محیطی می‌گردد. بهره‌گیری از ارزش‌های این تجارب می‌تواند راهکاری در جهت حل بخشی از بحران انرژی عصر حاضر و خلق محیط‌های پاسخده ازنظر اقلیمی و توسعه پایدار ارائه نماید.

معماری زیرزمینی، الگوی پایدار، نگهداشت انرژی، آسایش اقلیمی، توسعه پایدار

برای لینک‌دهی به این مقاله از آدرس زیر استفاده نمایید:

برای ارجاع در منابع از عبارت زیر استفاده کنید:
ابی زاده، الناز، 1398، معماری زیرزمینی و نقش آن در نگهداشت انرژی و پایداری محیطی، نهمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری، https://con.daneshpajoohan.ac.ir/fa/archive_index.php?c=HN-sduc9&aid=1512652