نویسندگان:

هاله بدیعی، پگاه دالوند، نگار دالوند

حفاظت از فرهنگ و آثار گذشتگان برای هر ملتی مهم است، چراکه سبب پایداری و هویت آن ملت می شود. بدون فرهنگ امکان ادامه زیست جامعه بشری وجود نداشته است. از اینرو پایداری فرهنگی ملت ها در راستای پایداری اجتماعی آنها اثرگذار بوده است. بر اساس مطالعات انجام شده در سال 2013 میلادی، پایداری به چهار بعد اصلی فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی تقسیم می شود که در مقوله شهرسازی و معماری ایران، تحقیقات انجام شده در باب پایداری فرهنگی با حفره هایی مواجه می باشد. این پژوهش با هدف بررسی و تحلیل ارتباط هنر در حیطه ی معماری و موسیقی با پایداری فرهنگی انجام شده است. از آنجا که محقق، معماری و موسیقی مکتب اصفهان را جزو پایه های اصلی فرهنگی مردم این شهر دانسته است؛ لذا در این پژوهش لزوم بررسی ارتباط مفاهیم مشترک در مکتب موسیقی و مکتب معماری اصفهان همچنین تأثیر آنها بر ماندگاری فرهنگی در شهر اصفهان پرداخته است. این پژوهش به روش تحلیل محتوایی و بر اساس مطالعه اسناد کتابخانه ای و با رویکرد به مبانی انطباقی موسیقی و معماری صورت گرفته است. نتایج مطالعات حاکی از آن است که پایداری معماری موسیقی اصفهان و بناهای شاخص و پایا در این شهر به سبب تابعیت از اصول و قواعد ویژه ای ست که در بطن هر کدام از آنها_ معماری و موسیقی_ به نحوی ریشه دوانده که سبب انتقال فرهنگ آن دوره در امتداد زمان به دوره معاصر شده است.

پایداری فرهنگی، معماری مکتب اصفهان، موسیقی مکتب اصفهان.

برای لینک‌دهی به این مقاله از آدرس زیر استفاده نمایید:

برای ارجاع در منابع از عبارت زیر استفاده کنید:
بدیعی، هاله، دالوند، پگاه، دالوند، نگار، 1398، پایداری فرهنگی در گفتمان بین معماری و موسیقی مکتب اصفهان، نهمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری، https://con.daneshpajoohan.ac.ir/fa/archive_index.php?c=HN-sduc9&aid=1512660