نویسندگان:

المیرا قاسم زاده

شهرها همیشه با خطرات طبیعی زندگی کرده‌اند ، اما تغییرات آب و هوا باعث افزایش فرکانس و یا شدت در آن و همچنین وقوع برخی از خطرات طبیعی می‌شود. در هر بحرانی ، کودکان آسیب‌پذیرترین هستند. تغییر آب و هوا نیز از این قاعده مستثنی نیست. اگر ارتباط با طبیعت برقرار باشد و شرایط زیست کودک، آن سان که طبیعت فراهم آورده،مهیا شود، به مثابه پادزهری می‌ماند که جلوگیر بسیاری از عوارض اجتماعی نیز خواهد بود.در واقع یکی از راه‌های مهم در کنترل و آسیب‌شناسی اجتماعی این دست از تغییرات آب و هوایی، نیازمند آماده سازی افراد به ویژه کودکان در مواقع بحران به کمک مفهوم تاب آوری می‌باشد. تاب آوری در شهرها به توانایی یک سیستم شهری و تمام شبکه‌های اجتماعی، زیست‌محیطی و فنی تشکیل‌دهنده آن در مقیاس‌های زمانی و مکانی برای بازگشت به سرعت سیستم مورد نظر در برابر اختلال و انطباق با تغییر بر اساس ظرفیت‌های اخیر و آینده اشاره دارد. در این مطالعه ، تاب آوری اجتماعی کودک محور هم ساز با تغییرات اقلیمی شهر بر اساس چارچوب مفهومی تاب آوری شهری کودک محور از منظر برنامه‌ریزی و اقدامات مداخله‌ای که توسط مؤسسه‌های اجتماعی و محیط زیستی تهیه شده است ، مورد بررسی قرار گرفته است.

تاب آوری اجتماعی، کودک، تغییر اقلیم

برای لینک‌دهی به این مقاله از آدرس زیر استفاده نمایید:

برای ارجاع در منابع از عبارت زیر استفاده کنید:
قاسم زاده، المیرا، 1398، تاب آوری اجتماعی کودک محور همساز با تغییرات اقلیم، نهمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری، https://con.daneshpajoohan.ac.ir/fa/archive_index.php?c=HN-sduc9&aid=1512676