نویسندگان:

فاطمه ارغوان، سهند لطفی، مهسا شعله، خلیل حاجی‌پور

گرایش به ارتقاء کیفیت محیط‌های شهری باعث شده است تا در حوزۀ طراحی شهری، سطح وسیعی از نوشته‌ها در زمینه‌های مختلف و در ابعاد محتوایی و رویه‌ای ارائه گردند. با این حال، در بعد رویه‌ای، جای خالی روش‌های کاربردی جهت تجزیه‌وتحلیل فرم شهر و ارائۀ پیشنهادهای جدید طراحی، محسوس است. در این پژوهش، روشی جهت هدایت توسعۀ بافت میانی شهر لار، برگرفته از ویژگی‌های بافت تاریخی ارائه شده است که هدف اصلی آن شناسایی ویژگی‌های کالبدی پایداری است که در شکل‌گیری روابط موجود میان عناصر بافت تاریخی نقش داشته و از قابلیت احیاء این روابط در فرم‌های جدید و ایجاد انسجام میان دو بافت جدید و قدیم شهر بهره‌مندند. ازاین‌رو، پس از بررسی پیشینۀ نظری مفاهیم انسجام، ریخت‌شناسی و زمینه‌گرایی و تبیین ارتباط موجود میان آن‌ها، یک چارچوب ‌گونه‎‌ریخت‌شناسیک شامل تحلیل گونه‌شناسیک و بررسی فرایند گونه‌ریخت‌شناسیک عناصر فرم شهر معرفی و کاربرد آن در مرحلۀ تجزیه‌وتحلیل بافت شهری نشان داده شده است. در پایان نیز پیشنهادهای طراحی در قالب راهکارهای انسجام‌بخش و ارائۀ الگوهای توسعۀ بافت میانی بر مبنای ضوابط گونه‌ریخت‌شناسیک ارائه شده است.

انسجام، ریخت‌شناسی (مورفولوژی)، زمینه‌گرایی، گونه‌ریخت‌شناسی، لار

برای لینک‌دهی به این مقاله از آدرس زیر استفاده نمایید:

برای ارجاع در منابع از عبارت زیر استفاده کنید:
ارغوان، فاطمه، لطفی، سهند، شعله، مهسا، حاجی‌پور، خلیل، 1400، تدوین راهنمای طراحی شهری ریخت‌شناسیک زمینه‌گرا با هدف ایجاد انسجام کالبدی-فضایی بین بافت قدیم و جدید لار، چهارمین جشنواره ملی کتاب و پایان نامه برتر توسعه پایدار شهری، https://con.daneshpajoohan.ac.ir/fa/archive_index.php?c=usdb4&aid=58562