نویسندگان:

سروش شریفی، افروز رحیمی آریایی

هر محله تاریخی از خصوصیاتي خاص تشکیل شده است که پيکره و کالبد آن را مشخص مي کند و ممکن است اجزاي بی‌شماری داشته باشد. در بیشتر شهرهای تاریخی ایران معماری بنا ها از نظر شکل و فرم، نوع تزئينات، رنگ، و طرح نماي آن ها که عوامل کالبدی محسوب می‌شوند یکسان است و این امر به‌خصوص در ایجاد گذرها و کوچه‌ها نیز تأثیرگذار بوده است. با بررسی‌های انجام شده در بافت محله جویباره اصفهان به‌عنوان بستر موردنظر پژوهش فوق این محله به‌عنوان هسته اولیه شهر اصفهان که به دلیل شرایط مذهبی شکل‌گرفته است، کاربری غالب آن یک محله مسکونی و عمدتاً یهودی‌نشین بوده که در طول تاریخ با بی‌مهری فراوانی روبه‌رو شده و با گسترش شهر در دوره معاصر جداره‌های تجاری به بطن آن نفوذ کرده و به‌مرورزمان دچار فرسودگی و تخریب بسیار شده است. بنابراین نیاز است تا با بازشناسی الگوهای کالبدی و کارکردی گذشته با روش میان افزایی به‌دنبال راه‌حل گریز از مشکلات موجود در این بافت تاریخی شهری بود. ابزار گردآوری اطلاعات (به روش میدانی) از طریق مشاهده در بافت تاریخی و مطالعات کتابخانه ای و بر اساس روش نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند است. بررسی‌ها نشان داد که بافت تاریخی جویباره دارای شاخصه‌ها و كيفيات بی‌شمار کالبدی بوده که ریشه در فرهنگ مردم این محله دارد و در نهایت بر اساس یافته‌ها، دستاورد اين تحقيق ارائه شده است.

الگوهای کالبدی و کارکردی، زمینه تاریخی، بنای میان افزا، محله جویباره اصفهان

برای لینک‌دهی به این مقاله از آدرس زیر استفاده نمایید:

برای ارجاع در منابع از عبارت زیر استفاده کنید:
شریفی، سروش، رحیمی آریایی، افروز، 1401، بازشناسی الگوهای کالبدی و کارکردی زمینه تاریخی برای طراحی ساختارهای جدید در محله جویباره اصفهان (بارویکرد بنای میان افزا)، دوازدهمين كنفرانس بين المللي توسعه پايدار و عمران شهري، https://con.daneshpajoohan.ac.ir/fa/archive_index.php?c=sduc12&aid=58631