چکیده

طبقه‌بندی اقلیمی یکی از پیش نیازهای برنامه ریزی برای یک منطقه است. طبقه بندی اقلیمی می تواند برای شناخت منطقه به‌منظور شناخت پتانسیل های طبیعی جهت اجرای توسعه پایدار و آمایش سرزمین مورد استفاده قرار بگیرد. روش های مختلفی برای تعیین اقلیم یک منطقه وجود دارد که در این تحقیق از روش کوپن گایگر استفاده شده است. این مطالعه در حوضه آبخیز زاینده‌رود انجام گرفت. بدین منظور از اطلاعات روزانه هواشناسی ایستگاه های سینوپتیک حوضه که دارای آمار بلندمدت بودند استفاده شد. در ابتدا میانگین بلندمدت متوسط دمای هوا و میزان بارش در ایستگاه ها مورد بررسی قرار گرفت و سپس با استفاده از روش کوپن به تعیین اقلیم هر ایستگاه پرداخته شد. سپس با نتایج روبل کوتک (2010) مقایسه گردید. بر اساس نتایج این تحقیق کمترین و بیشترین دمای متوسط روزانه به ترتیب مربوط به ایستگاه داران و نجف‌آباد بود. بیشترین و کمترین مقدار بارش سالانه نیز مربوط به ایستگاه فریدونشهر و کبوترآباد بود. طبقه اصلی تمام ایستگاه ها به‌جز ایستگاه فریدونشهر و داران در اقلیم خشک قرار گرفت درحالی که ایستگاه فریدونشهر و داران در اقلیم برفی قرار داشتند. در مقایسه با نتایج روبل و کوتک اقلیم ایستگاه های ورزنه، اصفهان، فریدونشهر، داران و کبوترآباد مشابه پیش بینی سناریوی A1F1 (استفاده از سوخت های فسیلی) برای دوره 2025-2001 بود درحالیکه که برای مابقی ایستگاه ها بین پیش بینی سناریو تغییراقلیم و نتایج حاضر اختلاف وجود داشت.

کليدواژه ها

زاینده رود، کوپن گایگر، طبقه بندی اقلیمی، تغییرات اقلیمی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
مریم احمدی , 1398 , بررسی تطبیقی طبقه بندی اقلیمی در ایستگاه های حوضه آبخیز زاینده‌رود به روش کوپن-گایگر , نهمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری