طراحی شبکه پیاده منسجم شهری با رویکرد ساختار سبز : راهی به سوی حل چالش تغییرات اقلیمی(مورد مطالعه: بافت تاریخی اصفهان)
Designing a Coherent Urban Walkway Network with a Green Structure Approach: A Way to Solve the Challenge of Climate Change (Case Study: Isfahan Historical Context)
نویسندگان :
سعیده هرندی زاده ( جهاد دانشگاهی واحد اصفهان ) , الهام قاسمی ( جهاد دانشگاهی واحد اصفهان ) , شاهین کریمی ( جهاد دانشگاهی واحد اصفهان )
چکیده
گرم شدن جهان با افزایش دی اکسید کربن اتمسفر حاصل از سوختن سوخت های فسیلی گره خورده است و این مسئله حمل و نقل را در صف مقدم حل مسائل زیستمحیطی قرار می دهد. در دهه های اخیر بحران های اقتصادی، آلودگی هوا و خروج ساکنین اصلی از بافت تاریخی شهرها عوارض خود را آشکار نموده و شیوه ی حرکتی پیاده جای خود را به خودروی شخصی داده است و آینده ی شهرهای کنونی را در هاله ای از ابهام فروبرده است. پیاده روی از قدیمی ترین شیوه های جابه جایی انسان از دیرباز تاکنون و مبنای اصلی توسعه محورها از هنگام شکل گیری شهر بوده است. از جمله رویکردهای مطرح شده به منظور تقلیل آلودگی هوا، افزایش تحرک شهروندان و ارتقاء سطح اقتصادی شهرها، گسترش پیاده مداری و نمود آن در شهرها، پیاده راه ها است؛ بویژه در بافت های تاریخی که عناصر باارزش تاریخی و کالبدی و کاربری های بومی وجود دارد، برنامه ریزی برای طراحی پیاده راه ها با رویکرد پذیرش گردشگر مورد توجه است. از طرفی رویکرد ساختار سبز شهری، در دهه های اخیر و به دنبال افزایش مشکلات محیط زیستی و بی هویتی بافت های جدید بوجود آمد تا ضمن برقراری مجدد انسجام شهری به حل معضلات محیط زیستی کمک نماید. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین عناصر ساختار سبز شهر اصفهان در طراحی شبکه پیاده گردشگری جهت ایجاد ساختاری منسجم در کل شهر است. این پژوهش بر اساس هدف، کاربردی، بر اساس ماهیت، توصیفی–تحلیلی و از نوع مطالعات موردی و میدانی است. ابتدا مبانی نظری در موضوع پیاده مداری، تغییرات اقلیمی و ساختار سبز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و روش تحلیل محتوای کیفی جمع آوری، سپس نمونه ای از تجربه های جهانی در پروژه های مسیر پیاده راه گردشگری در بافت تاریخی ارائه و بر این اساس محدوده مورد مطالعه(بافت تاریخی اصفهان) با استفاده از نقشه های موجود، پیمایش و برداشت های میدانی مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا با شناخت نقشه محورها و عناصر تاریخی اصفهان در دوران سلجوقی و صفوی و با نظم آب (مادی ها) و گیاه به عنوان پتانسیل های ایجاد پیاده راه های سبز گردشگری تطبیق داده و با هم پوشانی آن ها و پیوند دو مفهوم پیاده راه گردشگری و ساختار سبز، شبکه ای منسجم پیشنهاد شده است. نتایج حاصل نشان میدهد توجه به بافت تاریخی و ساختار معابر کهن در غالب شبکه پیادهراه گردشگری می تواند با تقویت ارتباطات و اتصالات از بین رفته در ساختار کهن اصفهان، تجهیز و افزایش امکانات، خدمات، کاربری های شهری و کنترل و هدایت دسترسی، بکارگیری عناصر ساختار سبز شهری در محورهای تاریخی، به ایجاد شبکه پیاده راه گردشگری با رویکرد ساختار سبز در بافت تاریخی بپردازد و با ترکیب سیاست ها و راهکارهای ایجاد پیاده راه شهری، حل چالش تغییرات اقلیمی را تسهیل نماید.کليدواژه ها
پیاده راه، تغییرات اقلیمی، ساختار سبز، گردشگری، بافت تاریخی اصفهانکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:الهام قاسمی , 1398 , طراحی شبکه پیاده منسجم شهری با رویکرد ساختار سبز : راهی به سوی حل چالش تغییرات اقلیمی(مورد مطالعه: بافت تاریخی اصفهان) , نهمین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری
