چکیده

درد مزمن می‌تواند زندگی فرد را مختل کند. بررسی عوامل مؤثر بر این بیماری می‌تواند در شناخت و درمان آن مفید باشد. هدف تحقیق، پیش‌بینی ناگويي هيجاني بر اساس طرحواره‌های ناسازگار اوليه و كمال گرايی با نقش ميانجيگري انعطاف‌پذیری شناختي در بيماران مبتلابه درد مزمن بود. جامعة آماری کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های شهر تهران ازآبان تا اسفند در سال 2018 به تعداد 300 نفر بود که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. آنها پرسشنامه های ناگویی هیجانی) 1994،(Torento، طرحواره‌های ناسازگار اولیه )1988، (Young، کمال‌گرایی (2004، Hill)، انعطاف‌پذیری شناختی (2015، Taghizadeh & Nikhah) را تکمیل نمودند. تحلیل اطلاعات با استفاده از روش تحلیل مسیر و نرم افزار Amos و 21 SPSS انجام شد. نتایج نشان دادند که انعطاف پذیری شناختی بر ناگویی هیجانی به میزان 23/0- تأثیر منفی دارد (05/0 > p). از بین حوزه های طرحواره ‌های ناسازگار اولیه تنها حوزه محدودیت های مختل در تبیین واریانس ناگویی هیجانی، به میزان 13/0 به‌صورت مثبت تأثیر دارد (01/0 > p). دیگر یافته پژوهش نشان داد که کمال گرایی غیرانطباقی در تبیین واریانس ناگویی هیجانی به میزان 279/0- تأثیر دارد (01/0 > p)؛ و کمال-گرایی انطباقی در تبیین واریانس انعطاف پذیری شناختی به میزان 139/0 تأثیر دارد (05/0 > p). نهایتاً اثر غیرمستقیم، کمال گرایی انطباقی با ضریب تأثیر 035/0- بر ناگویی هیجانی از طریق انعطاف پذیری شناختی معنادار است (05/0 > p).

کليدواژه ها

ناگويي هيجاني، طرحواره هاى ناسازگار اوليه، كمالگرايی، انعطاف پذيري شناختي، درد مزمن

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
, 1399 , پيش بينى ناگويي هيجاني بر اساس طرحواره هاى ناسازگار اوليه و كمال-گرايی با نقش ميانجيگري انعطاف پذيري شناختي در بيماران مبتلا به درد مزمن , دومین کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و سلامت روانی اجتماعی